Verslag lage landen tour 2022 woensdag 25 mei t/m zondag 29 mei.

Eerste dag , donderdag van de Rijp naar Niebert

Hoera, “it giet oan” zou de voorzitter van de Friese Elfstedentocht zeggen. Eindelijk , na geloof ik 2x afgezegd is, mogen de chauffeurs weer gas geven tijdens de lage landentour. Iedereen vindt het reuze gezellig om elkaar weer te zien. Woensdag namiddag werden we zeer gastvrij ontvangen in de Rijp bij de Rijper Eilanden door Mart Leek en Lucy. Dat is voor de meesten geen onbekend terrein, maar dit jaar is het duidelijk anders. Het is er erg druk, overal kinderen en voornamelijk somber (en dat in zo’n bijzonder hotel) kijkende jonge vrouwen en een enkele man. Nu worden we van dichtbij geconfronteerd met Oekraïense vluchtelingen die in het hotel opgevangen worden. Intens verdrietig wat er in hun geliefde thuisland gebeurt. Velen van ons hadden kleding, speelgoed en/of fietsen meegenomen. Sommige fietsen werden , voordat ze gestald werden, al meegenomen door enthousiaste kinderen. Nadat er in hun app-groep  een berichtje was geplaatst dat er kleding en speelgoed was aangekomen , stroomden de moeders toe en werd er druk gezocht naar de juiste maten. Zelf had ik (Gusta) een clownspruik meegenomen en daar zag ik later een jongetje vrolijk mee in de rondte rennen.

Het eten was heerlijk, ook vegetarische wraps werden geserveerd. Na een rijk ontbijt met o.a. fries suikerbrood gingen we op weg. De reis op deze Hemelvaartsdag gaat van De Rijp naar restaurant In de Klaver in Niebert. Het waren heel wat kilometers, maar de tocht was mooi. Onderweg werden we zeer gastvrij ontvangen door Ton Spaansen. Ton was al 25 jaar lid van de HAV en kreeg een speldje uitgereikt. Voor Ans was er een mooi bloemetje bij. Na de koffie en een heerlijke gevulde koek , waar we van smulden, en gezellig kletsen aan tafels met mooie verse bloemen gingen we vlot verder. De meeste van ons hebben de mooie oldtimers van de fam. Spaansen al eens bewonderd. Dit jaar rijden Robert en Beverly Wellock uit Engeland mee. Zij vonden vooral de vele molens aan het begin van de tocht mooi en vroegen of ze nog werkzaam waren en waarvoor ze dienden. Beverly verbaasde zich erover dat er bij onze rit zoveel vrouwen meerijden en enkelen zelf de truck besturen. Onze jongste deelneemster is de kleindochter van Jan en Joke Hoek, de dochter van Mark en Caroline , genaamd Miley, een schatje.

Hindeloopen is even mooi als altijd maar oei oei , wat een wind. Spectaculaire beelden zagen we van de kite surfers, van wie er velen uit Duitsland kwamen. Na nog een behoorlijk aantal kilometers weggetuft te hebben, kwamen we in Niebert in Restaurant in de Klaver. Het was een mooie gezellige dag en fijne tocht.

 

Tweede dag vrijdag. Van Niebert naar Babberich

Na de briefing van 9.00 uur, vertrokken we om 9.30 uur. We keken in het routeboek en zagen rotonde, rotonde, rotonde, rotonde, o jee meer dan 70 , nou ja dan staan we niet voor het stoplicht. Toch is hier het landschap anders dan gisteren en anders dan bij ons in het westen. Rustiger, weids , ongecontroleerder, de lijnen zijn minder recht en dat is prettig. Bossages >> dat maakt het speels. Een reetje met een heel donker vachtje, midden in het veld. Het is goed rijweer, geen regen, zonnetje, wolkje niet te warm , niet te koud. De route is duidelijk beschreven. Janus reed met ons mee, (Ben en Gusta) en dat was gezellig. Leuk zo’n jonge knul die een dag rijden goed aan kan. Hij weet veel,  verschil tussen een kanaal en rivier bijv.  We hebben de rotondes punten gegeven van 0 tot 10 . Hij vroeg Ben van alles, waarvoor is dat knopje> lock-unlock< beiden wielen draaien even hard als je bijv. verzakt staat . (Ik ook weer wat geleerd) Hij vindt het leuk om mooie bloemen te zien, overal grote struiken rododendrons in bloei, donkerrood , paars, heel mooi. Janus hield  goed in de gaten wie er allemaal achter en voor ons reed, of wie er opeens niet meer was. We raakten het spoor echter bijster bij Wijster, Er stond Lijster , maar moest toch echt Wijster zijn. De volgende rotonde omkeren. Leuk om velen dan tegen te komen , een heerlijke lunch bij restaurant Frederikshaven. Waar blijven de Hoekjes, nou ooh gelukkig, daar komen ze aan. Mark had problemen met zijn trekker, maar inventief en ondernemend als ze zijn hebben ze het goed op kunnen lossen en de kleine meid heeft nergens last van. En wat zien vele chauffeurs gelijk , Toon heeft een lekke band , hij hoopte dat zijn reserve wiel voldoende lucht had. Ook daar weten vele chauffeurs raad mee. De band had wel genoeg lucht , in een Scania overall was de klus zo geklaard. We stopten later in de middag bij ESVE, het bedrijf waar Ruud en Andre werken.  Enkele dames genoten van een rosétje en anderen wilden de fabriek toch zien. Het enthousiasme wat onze gids voor zijn bedrijf heeft , gun je alle bedrijfseigenaren. Leuk om te zien, alle opleggers zijn structureel te zwaar beladen. Al die verschillende regels in verscheidene landen. We weten nu ook hoe iets verzinken, werkt. Mooi bedrijf, fruit in de koeling voor de werknemers. Na weer tig rotondes kwamen we in Babberich, bij de St. Anna Schutterij. Wat een gastvrijheid, wat een enthousiaste vrijwilligers. Wat een vertrouwen. Top, top, top. We aten een patatje en er werd nog lang en gezellig nagepraat onder het genot van een drankje.

 

Derde dag zaterdag. Babberich eh,  eh Babberich.

’s Morgens alweer een heerlijk ontbijt> allemaal luxe broodjes. Ook nu waren er enthousiaste vrijwilligers van de St. Anna Schutterij aanwezig. Een kort ritje naar Henk Jan Mengerink in Eibergen. Wat een prachtige auto’s in de sprekende kleuren geel en grijs. Ze waren zo mooi en strak gespoten. Zo netjes kan het dus zijn. Er waren Büssing, Scania en Ford.  Oh,  oh om verliefd op te worden. Er stond een knalrode cabrio MG met een houten dashboard. De kleinkinderen reden vrolijk op hun stepjes in het rond. Ook hier werden we weer verblijd met lekkere broodjes en soep. Bedankt voor de gastvrijheid. Daarna weer rustig terug naar Babberich en even relaxen. Zonnetje, wolkje, lekker weer een beetje fris. Gezellig bij elkaar zitten, een wandelingetje maken , een eindje fietsen , voor ieder wat wils. Ondanks het vele lekkere eten kregen we toch weer trek. 19.10 uur een buffet, onvoorstelbaar wat daar werd klaargezet. Ruim voldoende en wat een verscheidenheid, echt heerlijk , wat een overdaad. Gelukkig had een vrijwilligster van St. Anna, 60 tieners in huis voor een feestje en zij nam veel mee voor de jongelui, die meestal onverzadigbaar zijn. Een grap en een grol en veel gezelligheid gedurende de avond. Leuk om te zien, iedereen sluit bij elkaar aan en kletst gezellig . het was een mooie dag.

 

Vierde dag van Babberich naar  Uden

Na weer een lekkere en uitgebreide ontbijttafel namen we afscheid van de mensen van St. Anna de Schutterij, wat hebben zij een stel mooie dagen voor ons mogelijk gemaakt. Duizend maal dank. We vertrokken van Babberich naar Uden. Bij het Udenaartje waar Cleem Witlox de eigenaar van is , nemen we later op de dag afscheid van elkaar.

Nadat we het dorp uit waren stonden we gelijk stil voor het spoor, er kwamen twee ontzettend lange treinen langs, de eerste trein had 60 goederenwagons en de tweede had er 40.  Dat was dus lang wachten, maar gelukkig konden we daarna goed doorrijden. We rijden een mooi stukje door Duitsland, bij Kleve gingen we de grote brug over de Rijn over. Hierna reden we door een heel mooi natuurgebied richting Gennep, hier kwamen weer Nederland in. Het was deze dag niet zo’n grote rit dus waren we snel in Uden. Hier stonden er belegde broodjes voor ons klaar en iedereen zocht een plekje in het sportcafé. Na het eten en de diverse bedankjes over en weer , en een blik olie voor de deelnemers ten afscheid. Als laatste namen we nog een versnapering in het Udenaartje, de grote trots van Cleem. Toen gingen alle deelnemers onder vele bedankwoorden voor de organisatie echt op huis aan. Er bleven drie trucks nog een nachtje bij Cleem staan, Robert en Beverley, Toon en Atie en Wim Groeneveld. Er werd nog even formule 1 gekeken en de dag werd afgesloten op het terras.

Toen was het echt het einde van de lage landen tour 2022. Het was een lange tocht , met gelukkig geen ongelukken , geen zieke mensen, maar geweldig met zoveel enthousiaste mensen.     

Gusta de Kok en Atie van Diepen